توضیحات

بنا بر گزارش ها روز چهارم اسفند 1399، در استان سیستان و بلوچستان ایران، اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به سمت سوخت بران غیرمسلح در نزدیکی شهر سراوان تیراندازی کردند.

در این تیراندازی، دست کم 10 نفر از جمله، یک پسر 17 ساله کشته و چند نفر دیگر مجروح شدند، که عمدتاً از اقلیت فقیر بلوچ و در حال تلاش برای انتقال سوخت از طریق مرز ایران و پاکستان بودند. سوخت بران با افراد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مستقر در پایگاه نظامی شمسر مواجه شده بودند. این حادثه، باعث اعتراضات گسترده ای در منطقه شد که طی آن نیروهای امنیتی از گلوله های جنگی علیه تظاهرکنندگان استفاده کردند و منجر به کشته و زخمی شدن تعداد بیشتری شد. گزارش های سازمان های حقوق بشری حاکی از آن است که طی شش ماهه اول سال 1399، حداقل ۲۴ سوخت بر بوسیله نیروهای ایرانی کشته شده اند.

رویدادها:
- حادثه دوم اسفند 1399: در آن تاریخ، سپاه مستقر در پایگاه نظامی شمسر، جاده منتهی به سراوان را با زنجیر فلزی مسدود کرد و تعداد زیادی "سوخت بر" در نزدیکی مرز ایران با آب و غذای محدود محاصره شدند. پس از گفتگوهای ناموفق، در چهارم اسفند 1399، گروهی از سوخت بران تلاش کردند که از موانع عبور کنند. در پاسخ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با شلیک گلوله های اخطار و به دنبال آن گلوله های جنگی، دست کم 10 سوخت بر، از جمله یک نوجوان 17 ساله را کشت و چند نفر دیگر زخمی شدند.
- اعتراضات و سرکوب بعدی: کشتار چهارم اسفند، موجب اعتراضاتی در سراوان و مناطق اطراف شد. نیروهای امنیتی به شکلی خشن به معترضان و سایر حاضران پاسخ دادند که منجر به کشته شدن حداقل دو نفر و مجروح شدن افراد زیادی شد. به دلیل عدم دسترسی به شبکه تلفن همراه در آن منطقه که از ششم تا نهم اسفند 1399 قطع شد، راستی آزمایی تعداد کشته ها پیچیده بود.

ملاحظات حقوقی و حقوق بشری:
- حق حیات: کشتار سوخت بران غیرمسلح، بوسیله نیروهای سپاه پاسداران، نقض حق حیات است که طبق ماده ششم میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) تضمین شده است. همچنین، استفاده عمدی از مهمات جنگی علیه غیرنظامیانی که هیچ تهدید فوری ندارند، در مورد قتل های غیرقانونی نگرانی های جدی ایجاد می کند.
- عدم تبعیض: هدف قرار دادن سوخت برانی از اقلیت بلوچ، چارچوب گسترده تری از تبعیض بر اساس موقعیت قومی، اجتماعی و اقتصادی را مشخص می کند. کشتار و استفاده فراوان از زور علیه جامعه بلوچ، به عنوان اقدامات تبعیض آمیز در تضاد با ماده 26 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی می تواند مطرح شود.

جنایت علیه بشریت:
- قتل: قتل عمدی و سیستماتیک سوخت بران و خردسالان، ممکن است طبق ماده 7 اساسنامه دادگاه کیفری بین المللی رم (ICC) به عنوان قتل و جنایت علیه بشریت شناخته شود. به نظر می رسد این حملات، بخشی از یک کارزار گسترده تر علیه یک اقلیت قومی آسیب پذیر باشد.
- آزار و شکنجه: تداوم کشتار و اذیت و آزار سوخت بران و قوم بلوچ، بر اساس پیشینه قومی و اقتصادی آنها، ممکن است به عنوان جنایت علیه بشریت تلقی شود. این اقدامات، نشانگر نگاهی تبعیض آمیز و نظام مند است که بسیاری از قوانین بین المللی حقوق بشر را نقض می کند.

حمله چهارم اسفند 1399 به سوخت بران غیرمسلح سپاه در استان سیستان و بلوچستان نقض جدی حق حیات است و ممکن است از جمله مصادیق جنایت علیه بشریت، از جمله: قتل، آزار و شکنجه باشد. استفاده از گلوله جنگی علیه غیرنظامیان و به دنبال آن خشونت های بیشتر در جریان اعتراضات، نگرانی های مداوم در مورد رفتار با اقلیت ها و گروه های به حاشیه رانده شده، مانند اقلیت بلوچ در ایران را برجسته می کند. تحقیقات در مورد این حوادث برای اطمینان از پاسخگویی در مورد نقض حقوق بشر و پایان دادن به تبعیض نظام مند علیه اقلیت های قومی، ضروری است.

دسته بندی ها

• سرکوب تظاهرات

انواع تخلف

• حق زندگی و حیات
• حق عدم تبعیض براساس دین، نژاد، جنسیت و غیره...

جنایات احتمالی بین المللی

• قتل به عنوان جنایت علیه بشریت
• آزار و شکنجه به عنوان جنایت علیه بشریت، در حوزه های سیاسی، نژادی، ملی، قومی، فرهنگی، مذهبی و جنسیتی